یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌای کسانی که ایمان آورده اید! هر کس از شما از آیین خود باز گردد ]به خدا زیانی نمیرساند[ خداوند در آینده جمعیتی را میآورد که آنها را دوست دارد و آنها نیز خدا را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع و در برابر کافران نیرومند و شکست ناپذیر; مردانی که در راه خدا جهاد میکنند و هرگز از سرزنش سرزنش کنندگان هراسی به خود راه نمیدهند این فضل خدا است که بهر کس بخواهد (و شایسته ببیند) میدهد و (فضل) خدا وسیع و خداوند داناست. ( مائده 54 )
اکثر مفسران در توضیح این آیه نقل کرده اند که بعد از نزول این آیه، جمعی از اصحاب رسول اکرم عرض کردند: این گروهی که خداوند در این آیه به آنها اشاره کرده کیانند؟! در این هنگام پیامبراکرم دست مبارکشان را برپای سلمان و طبق روایتی دیگر بر شانة سلمان زد و فرمود: منظور، این مرد و قوم او است; سوگند به آن کسی که جانم به دست او است، اگر ایمان به ثریا بسته باشد، گروهی از مردان فارس آن را به چنگ می آورند.
