ماه خدا
نان گِل است و گوشت ، کمتر خور از این
تا نمانی همچو گِل اندر زمین
با ورود رمضان و چشیدن طعم گرسنگی ، خیلی ها به این فکر فرو می روند که چرا خداوند کریم و بخشنده در ماهی که خود را میزبان و ما را میهمان می داند ، ما را از خوردن و آشامیدن منع کرده و آن را موجب تعالی روح ما می داند . مگر در گرسنگی و تشنگی رمزی نهفته است که ما در طول سال اصلا و ابداً به آن توجه نکرده و خود را غرق در خوردن و آشامیدنی هایی لذیذ می کنیم .
گرسنگی و تشنگی باعث به تعب افتادن انسان می شود و روح ، از تنی که مملو از خوارکی های دنیوی شده است ، احساس سبکی کرده و شروع به پرواز از عالم هستی به عالم ملکوت می کند . هیچ کس به جایی نرسید مگر اینکه خوراکش جوع و گرسنگی بود . امیرالمومنید در خطبه 160 نهج البلاغه می فرمایند : به موسی بنگر ، از سبزی زمین می خورد ، چندان که به لاغری ، رنگ آن سبزی از پوست تنک شکم او نمایان بود و به عیسی بنگر که سنگ را بالین و جامه درشت بر تن می کرد و خورش او گرسنگی بود ، مرکب او دوپایش و خدمتگذار وی دست هایش بود ، پس به پیامبر خود اقتدا کن که از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند و به دنیا ننگریست چندان که گوشه چشمی بدان افکند ، شکم او از همه خالی تر .........
با نگاهی گذرا به سیره بزرگان دین می توان دریافت که اگر کسی گرسنگی نکشد نمیتواند سیرو سلوکی هم داشته باشد . آنهایی که به جایی رسیدند تمام عمر با گرسنگی مانوس بودند غذا نمی خوردند مگر برای قوت گرفتن در ادامه بندگی . از حضرت علی علیه السلام پرسیدند نشانه شیعه چیست ؟ فرمودند : زردی چهره ها از بی خوابی ، تری چشم ها از گریه ، خشکی لبها از تشنگی ، لاغری شکم از روزه ، خم شدن پشت ها از نماز . در روایت قدسی داریم که خداوند به پیامبر گرامی میفرمایند : ای محمد من هرگز ظرفی را مانند شکم پر دشمن نداشته ام
حال باید این را هم متذکر شوم که گرسنگی در آن حدی که انسان را از پای در آورد جایز نیست . امام علی علیه السلام می فرمایند : کمی غذا گرامی تر است از برای نفس و پاینده تر است برای صحت و باز می فرمایند هرکس خوراکش کم باشد فکر او صاف گردد و چه خوب خورشی است گرسنگی ، چه خوب یاوری است گرسنگی در سختگیری بر نفس و شکستن عادت آن . و پیغمبر بزرگوار می فرمایند : گرسنگی بکشید و بر بدن هایتان سخت بگیرید شاید دلهایتان خداوند متعال را ببیند
انشالله گرسنگی و تشنگی جسمی ما در این دنیا باعث گرسنه و تشنه نشدن روح ما در آن دنیا شود